امروز سه‌شنبه، برابر است به هشتمین سال‌روز حمله مرگ‌بار انتحاری بر معترضان جنبش روشنایی در کابل است.
حمله کننده‌ای انتحاری به تاریح ۲ اسد، سال ۱۳۹۵، صدها معترض جنبش روشنایی را در چهار راه دهمزنگ شهر کابل هدف قرار داد.
برپایه اطلاعاتی که از سوی نهادهای امنیتی حکومت پیشین افغانستان پس از حمله منتشر شد، این رویداد ۸۰ کشته و حدود ۴۰۰ زخمی برجا گذاشت.
اعضای جنبش روشنایی که متشکل از قوم هزاره افغانستان بودند، در پی تغییر مسیر لین برق ۵۰۰ کیلوولت از ولایت‌های مرکزی به شاهراه سالنگ، انسجام یافتند.
معترضان تاکید بر انتقال این لین از مسیر اصلی آن (ولایت‌های مرکزی کشور) داشتند اما حکومت پیشین بلحاظ کوتاه شدن مسیر و کم‌هزینه شدن این پروژه برق‌رسانی، پافشاری بر انتقال لین برق ۵۰۰ کیلوولت از مسیر شاهراه سالنگ داشت.
با این حال، پس از حمله مرگ‌بار انتحاری که پسانتر گروه داعش مسوولیت آن را گرفت، جنبش روشنایی نیز با خاموشی گرایید جسارتی برای ادامه مبارزه و پیکار از آن دیده نشد.
در هشتمین سال این رویداد خونین برخی از اعضای رهبری جنبش روشنایی بر ادامه مبارزه برای «آزادی، عدالت و آرمان» قربانیان این جنبش دارند.
داود ناجی که از اعضای رهبری جنبش روشنایی شناخته می‌شود در ایکس نوشته است: «تازمانیکه مبارزه برای عدالت و آزادی ادامه داشته‌باشد، هرجا حرکت و تلاشی برای رهایی از تبعیض و ستم باشد، یاد‌وخاطره درخشان شهدای جنبش روشنایی نیز خواهد بود.»
برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی در هشتمین سال‌روز حمله به جنبش روشنایی یاد و خاطر قربانیان این رویداد را گرامی داشته‌اند.
عبدالسردار یک کاربر در ایکس نوشته است: «و نفرین می‌فرستم به غنی وطن فروش و باندش که قاتلین این جوانان بودند.»
در آن زمان هواداران جنبش روشنایی مدعی بودند که حمله بر این جنبش از سوی شورای امنیت حکومت پیشین انجام شده است.
با این وجود، آگاهان امور می‌گویند که حمله بر جنبش روشنایی و رستاخیز تغییر در حکومت پیشین افغانستان، به وضوح این را نشان می‌دهد که این کشور با وجود سپری کردن دو دهه در دامان دموکراسی، هنوز توان شنود اعتراض و صدای مخالف خود را نداشت.
