با فرارسیدن ماه آگست دیگر و توقف روی پانزدهمین روز آن، عمر رژیم طالبان در افغانستان نیز به سه ساله‌گی‌اش رسید.
طالبان در ۱۵ آگست، ۲۰۲۱، وارد کابل پایتخت کشور شده و خلاف روند جاری گفت‌وگوهای صلح، اداره کشور را به‌دست گرفتند.
در بامداد روز یک‌شنبه، ۱۵ آگست ۲۰۲۱، همانند روزهای قبل، وضعیت مناسب به‌نظر نمی‌رسید، خبر از واگذاری ولایت‌ها و ولسوالی‌های کشور به طالبان بود.
تا رسیدن به ساعت‌های ۹:۰۰ و ۱۰:۰۰ پیش از چاشت، ولایت‌های پروان و کاپیسا در شمال کابل که به‌عنوان گلوگاه پایتخت پنداشته می‌شد نیز از وجود مسوولان امنیتی و حکومتی پیشین تهی شد.
چاشت روز این ولایت‌ها با همه سازوبرگ‌های حکومتی و نظامی به‌دست طالبان آفتاده و به این ترتیب راه ورود به شهر کابل بی هیچ ممانعتی بازگشایی شد.
عصر روز که جنگ‌جویان طالب بر بخش‌های مختلف شهر کابل داخل شده و حتی اداره برخی نهادی خورد و ریزه امنیتی در سطح شهر را به‌دست گرفته بودند، محمد اشرف غنی، رییس جمهوری پیشین با چندین چرخ‌بال نظامی راه فراه از کشور را در پیش گرفته و به شهر ترمذ در مرز میان افغانستان و اوزبیکستان رفت.
جنگ‌جویان طالبان شام‌گاه یک‌شنبه، ۱۵ آگست، وارد کاخ ریاست جمهوری (ارگ) شده و بر کرسی ریاست جمهوری آقای اشرف غنی، تکیه زده و سوره فتح خواندند.
شهروندان کابل روایت‌های مختلفی از پانزدهم آگست سال ۲۰۲۱ (روز سقوط نظام جمهوریت به رهبری محمد اشرف غنی) به‌دست می‌دهند.
آنان رییس جمهوری پیشین را «خاین و معامله‌گر» می‌گویند زیرا به باور آنان، غنی با فرارش سرنوشت یک ملت را به یک گروه واپس‌گرا و «تروریست» سپرد.
سحر روشن‌گر، از باشنده‌گان شهر کابل است. سحر ۳۲ ساله آموزگار یکی از مکاتب این شهر است که می‌گوید هیچ‌گاهی از تقصیرات رییس جمهوری پیشین و مسوولان حکومت پیشین نخواهد گذشت.
بانو روشن‌گر با دیده‌گان اشک‌آلود می‌گوید که از سیاست و چهره‌های سیاسی به شدت متنفر است زیرا، سیاسیون هنگام نیازشان با هزار چهره، تملق و تزرع به سراغ مردم می‌رسند؛ اما در روز نیاز پشت به مردم کرده و به نفرت و انزجار مبدل می‌شوند.
سید عالم بشیر، از دیگر پایتخت‌نشینان کشور است که می‌گوید تاهنوز نیز نمی‌تواند باور کند که یک گروه «ترورگر» دارد ادعای حاکمیت و دولت داری بر افغانستان می‌کند.
به باور بشیر، سرمایه‌گذاری و دل‌بستن به افغانستان و آینده‌ای در آن، منطق ندارد.
او می‌افزاید که باور نمی‌کرد رژیم طالبان حد اقل ماه را به آخر برساند؛ اما دیده شد که جهان نیز توان نظاره کردن به حاکمیت گروهی را که سال‌ها مدعی «تروریست» بودن آن بود را دارد.
صمیم سیرت از جوانان باشنده کابل است که دانشکده اقتصاد دانشگاه کابل را تمام کرده است.
سیرت می‌گوید با هرچیز می‌شود در افغانستان کنار آمد؛ اما با جهل و نادانی که طالبان دارند با گذشت هر روز بر مردم تحمیل می‌کنند چطو می‌توان کنار آمد؟
این جوان تحصیل کرده کابل با انتقاد از تداوم حمایت مالی از طالبان و رژیم «خودکامه» آنان، می‌گوید که به آینده‌ای روشن در افغانستان زیر سلطه رژیم طالبان باور ندارد.
با این وجود، طالبان سومین سال تسلط‌شان بر افغانستان را تکمیل و چهارمین سال را بدون هیچ‌گونه رسمیت‌شناسی از سوی هیچ کشوری، آغاز کرده‌اند.
آگاهان امور سیاسی می‌گویند که این گروه در سه سال گذشته هرگونه امتیاز بخشی را به کشورهای همسایه و منطقه برای به رسمیت‌شناخته شدن نیز انجام داده‌اند.
از تجارت نامحدود تا سپردن قراردادهای بزرگ و استخراج معادن، همه‌ای این‌ها حاتم‌بخشی‌های است که به گفته آنان طالبان برای رسمیت‌بخشی به «جنایت‌های» ۲۰ ساله‌ای‌شان از کیسه مردم افغانستان انجام داده و دارند می‌دهند.
