رسانه‌های بین‌المللی گزارش داده‌اند که بشیر نورزی (پابلو اسکوبار افغانستان) پس از رهایی از زندان گوانتانامو، به حمایت هبت‌الله آخوندزاده، رهبر طالبان، تجارت‌های «مبهمی» را با چین، آغاز کرده است.
فارین پالیسی در گزارشی روز شنبه، ۲۱ دلو، نوشته است که نورزی دست‌کم دو قرارداد را در بخش‌های «معادن و پتروشیمی» با کشور چین عقد کرده است.
در این گزارش آمده است که بشیر نورزی پس از آزادی از زندان گوانتانامو و دیدار با ملا هبت‌الله آخوندزاده، رهبر طالبان، دو قرارداد بزرگ را در بخش معادن طلا و اکتشافات حوزه نفت‌وگاز افغانستان با شرکت‌های چینی امضا کرده و وارد دنیای تجارت شده است.
جاوید نورانی از محققان و کارشناسان معادن افغانستان گفته است که نورزی به‌دلیل حمایت نزدیک از سوی هبت‌الله آخوندزاده و در یک روند «ناشفاف» برنده این دو قرارداد شده است.
یک منبع معتبر از درون طالبان به شرط پنهان ماندن هویت‌اش گفته که رابطه میان بشیر نورزی و امیرخان متقی، که قراردادهای نفتی طالبان را در قبضه دارد، بسیار نزدیک است.
این منبع گفته است: «آنها به نورزی بسیار مدیون هستند. افشای اینکه آخوندزاده از گسترش تجارت دوست قدیمی خود حمایت می کند با اعلام چین مبنی بر اینکه رییس جمهور شی جین پینگ اعتبارنامه نماینده طالبان در پکن را به عنوان سفیر افغانستان پذیرفته است، همزمان است.»
براساس یافته‌های فارین پالیسی، چین از مجبوریت طالبان برای نیاز به پول استفاده کرده و به ثروت پنهان افغانستان برای مدت‌های طولانی، چشم دوخته است.
در گزارش هم‌چنان آمده است که طالبان پس از تسلط بر افغانستان، ذخایر پولی و کمک‌های بشردوستانه جامعه جهانی برای مردم افغانستان را «دزدی» کرده‌اند.
به باور نویسنده‌گان گزارش، روابط طالبان با حزب کمونیست حاکم بر چین پس از تسلط این گروه بر افغانستان، نتیجه داده است.
بشیر نورزی قاچاقبر مشهر مواد مخدر طالبان که از او به عنوان «سلطان مواد مخدر» و «پابلو اسکوبار افغانستان» نام برده می‌شود، سال پار با یک نیروهای دریایی امریکا که از سوی طالبان ربوده شده بود، تبادله و از زندان گوانتانامو، آزاد شد.
نورزی که ظاهرا از نفوذ گسترده‌ای در میان گروه طالبان برخوردار است در سال ۲۰۰۵ به دلیل قاچاق هیرویین، از سوی امریکا بازداشت و در سال ۲۰۰۹ به حبس ابد محکوم شد.
پس از رهایی او سال گذشته باورها بر این بود که نورزی با رهایی از گوانتانامو یک بار دیگر به‌عنوان عامل ارتباط میان طالبان و امریکا، عمل خواهد کرد.
به نظر می‌رسد که نورزی پس از برگشت به افغانستان دیگر «مهره‌ای با ارزش برای واشنگتن» نیست و بیجینگ را به‌عنوان آدرس نجات‌بخش برای بقای طالبان، تصور کرده است.
