شماری از زنان معترض تحت عنوان «انقلاب زنان افغانستان» بار دیگر خواستار بازشدن مکاتب دخترانه و دانشگاه‌ها به روی دختران دانش‌جو شده‌اند.
این زنان روز یک‌شنبه، ۵ قوس با برگزاری برنامه‌ی اعتراضی، تاکید کردند که ممنوعیت آموزشی دختران از سوی طالبان، یکی از «پرخشونت‌ترین» تصمیم‌های این گروه بوده است.
به گفته‌ی آن‌ها، دختران و زنان افغانستان تحت حاکمیت طالبان از همه‌ی حقوق انسانی خود محروم شده‌اند.
زنان معترض، می‌گویند که زنان و حتا مردان در افغانستان به دلیل محدودیت‌های طالبان و افزایش فقر دست به خودکشی می‌زنند؛ در حالی که طالبان با استفاده از پول‌های کمکی امریکا و جهان هر روز خانه‌ها جدید اعمار کرده و برای باری دوم و سوم عروسی می‌کنند.
در بیانیه‌ی زنان معترض، آمده است: «بعد از اگست ۲۰۲۱، ما دختران از تمام حقوق اساسی و انسانی خود چون؛ حق آموزش، حق کار و امنیت شخصی، حق کرامت انسانی، آزادی اجتماعات، آزادی بیان و حق انتخاب به گونه‌ی کامل محروم بوده‌ایم.»
آن‌ها هم‌چنان تاکید می‌کنند که ممنوعیت آموزش دختران در افغانستان، نقض غیر قابل توجیه حقوق بشر است که نتایج منفی طولانی‌مدت را به همراه دارد.
به گفته‌ی زنان معترض، دختران و زنان افغانستان از جمله‌ی بزرگ‌ترین قربانیان خشونت در جهان استند.
این در حالی است که طالبان پس از گرفتن قدرت همواره در تلاش محدودساختن فعالیت زنان بوده‌اند. زنان افغانستان در حکومت این گروه تقریبا خانه‌نشین شده‌اند. دختران بالاتر صنف ششم حق رفتن به مکتب را ندارند و دانشگاه‌ها به روی دختران دانش‌جو هم‌چنان مسدود است.
همین‌گونه شماری از زنان معترض از سوی این گروه بازداشت، شکنجه و زندانی شده‌اند. پریسا آزاده، منیژه صدیقی، ندا پروانی با همسر و کودک چهارسه‌اش و ژولیا پارسی با پسرش کسانی استند که همین اکنون در زندان طالبان به سر می‌برند و تا هنوز از سرنوشت آن‌ها اطلاعی در دست نیست.
