اعضای چتر اتحاد ملی زنان افغانستان با فرستادن نامه‌ی سرگشاده به دادگاه بین‌المللی کیفری، خواستار رسیدگی به موارد نقض حقوق بشری زنان از سوی طالبان شده‌اند.
این نامه به تازگی از سوی شماری از فعالان جامعه‌ی مدنی، دياسپورا، نهادها ، شخصيت‌های مستقل مدافع حقوق بشر و حقوق زنان به دادگاه بین‌المللی کیفری فرستاده شده است.
در نامه، آمده است که طالبان پس از گرفتن قدرت، به گونه‌ی صریح و خشن حقوق شهروندی و بشری زنان افغانستان زیرپا گذاشته و زنان تحت حاکمیت این گروه با آپارتاید جنسیتی روبه‌ور استند.
اعضای چتر اتحاد ملی زنان افغانستان، تاکید کرده‌اند که طالبان، زن‌بودن را جرم می‌پندارند و آن‌ها را به صورت كتلوی و سيستماتيک از حقوق و آزادی‌های ابتدایی انسانی و شهروندی شان محروم کرده‌اند.
در این نامه، آمده است که طالبان در جریان دو سال گذشته، بیش از بیست فرمان برای ایجاد محدودیت علیه زنان در افغانستان صادر کرده که هر کدام نقض روشن حقوق انسانی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی زنان است.
این زنان می‌گویند، اپارتاید جنسیتی‌ای که در افغانستان از سوی طالبان تحمیل می‌شود، باید جرم‌انگاری و تعقیب جزایی شود.
در نامه، آمده است: «نقض حق تحصيل زنان و دختران در سطوح بالاتر از دوره‌ی ابتدایی، همين اكنون ميليون‌ها دختر بنابر فرمان طالبان، حق رفتن به مكتب و موسسات تحصيلات مسلكی و عالی را ندارند. اين امر نسل‌کشی فرهنگی و در عين حال نقض صريح ماده‌ی 26 ميثاق بين‌المللی حقوق مدنی، سیاسی و اجتماعی به حساب می‌آید.»
به گفته‌ی آن‌ها، منع کار زنان از سوی طالبان، صدمه‌ی بزرگی به رشد و توسعه‌ی افغانستان می‌زند و زمینه‌ی گسترش فقر و عدم مصونیت اقتصادی و غذایی را فراهم می‌کنند.
در بخشی از نامه، آمده است: «تعقيب، شكنجه، زندانی‌کردن و ناپديدشدن فعالان حقوق زن به جرم دادخواهی و اعتراض مدنی، اعمال خشونت در برابر تظاهرات صلح‌آميز زنان، حاكمان طالبان حق‌خواستن را جرم می‌دانند و با خشونت، اعتراضات فعالان حقوق زن را سركوب می‌كنند.»
این در حالی است که طالبان در جریان دو سال حاکمیت شان، زنان را به گونه‌ی کامل از فعالیت‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی محروم کرده‌اند. زنان در ادارات دولتی حق کار را ندارند. وزارت ویژه زنان از بین رفته است.
افزون بر این، شماری از زنان معترضی که علیه سیاست‌های طالبان اعتراض کردند، در زندان استند. پریسا آزاده، منیژه صدیقی، ندا پروانی با همسر و کودک چهارسه‌اش و ژولیا پارسی با پسرش کسانی استند که در زندان طالبان به سر می‌برند و تا هنوز از سرنوشت آن‌ها اطلاعی در دست نیست.
